Je ervaart al heel jouw leven dat je anders bent, veel intenser de sfeer en de mensen aanvoelt. Maar je kan er niet direct een verklaring voor geven. Je staat altijd klaar voor een ander, ook als dat betekent dat je over je eigen grenzen moet gaan. Die empathie en zorgzaamheid vind je normaal, dat vraagt eigenlijk geen inspanning van jou, die zijn er gewoon.

Zonder schuldgevoel nee zeggen tegen een ander, dat staat niet in jouw woordenboek. Jouw emotionele ‘voelsprieten’ staan steeds aan, jouw zintuigen op scherp, alle prikkels komen stevig binnen en het maakt dat jouw lichaam sneller vermoeid geraakt. Maar dit ontdek je vaak te laat, als jouw energiepeil al laag is en kwaaltjes de kop opsteken waarvan je maar niet af lijkt te geraken.

Je wil weten of hoogsensitiviteit een deel van jou is. Je verlangt ernaar om de verhalen te horen en ervaringen te delen met gelijkgestemden. Je wil jezelf en jouw hoogsensitiviteit beter begrijpen.  Vooral jezelf zijn zonder schuldgevoel, dat wil je al zo lang. Gewoon mogen kiezen voor je eigen geluk, voor wat goed voelt voor jou.